ԳԱՐԵԳԻՆ ԽԱՉԱՏՈՒՐՅԱՆ

Գործունեությունը` Կրոնական գործիչ

Բնակավայրը` Հայաստան

Եկեղեցական, հասարակական գործիչ, բանասեր, եպիսկոպոս՝ 1922-ից,
Կ. Պոլսի հայոց պատրիարք՝ 1951-ից:

Ավազանի անունը՝ Խաչիկ:

Ծնվ. 1880թ., Տրապիզոն:
Մահ. 1961թ., Կ. Պոլիս, ամփոփված է Շիշլիի գերեզմանատանը:

Սովորել է Կ. Պոլսի Ազգային, ապա՝ Մխիթարյան,
1896-ին՝ Վենետիկի Մուրատ-Ռափայելյան վարժարաններում, ավարտել է Արմաշի դպրեվանքը (1901):
Հոգևոր և ուսուցչական պաշտոններ է վարել Ատամբուլում, Արմաշի դպրեվանքում,
1914-18-ին դասավանդել Հալեպի ու Երուսաղեմի վարժարաններում,
1921-28-ին եղել է Տրապիզոնի թեմի առաջնորդ,
1928-35-ին Կալիֆոռնիայում ծավալել է գրական-քարոզչական աշխատանք:
Իբրև կաթողիկոս, պատվիրակ՝ 1935-38-ին գործել է Հվ. Ֆրանսիայում,
1938-50-ին՝Հվ. Ամերիկայում:
1952-61-ին՝ «Շողակաթ» եկեղեց-մշակութ., պատմաբանասիր. հանդեսի հիմնադիր խմբագիր, 1953-ին բացել է Ս. Խաչ դպրեվանքը:

ԳԱՐԵԳԻՆ ԽԱՉԱՏՈՒՐՅԱՆը հեղինակ է մի շարք կրոնաբարոյական և ազգային բովանդակությամբ արձակ ու չափածո երկերի [«Կրոնաբարոյական և ընկերային շողակւսթումներ» (քարոզներ), 1925, «Աշխարհի լոյսն ի Հայս կամ Աւետարանին լոյսը Հայաստանեայց եկեղեցւո պրիսմակեն», հ. 1,2, 1936, 1939, «Նարեկ» (չափածո ողբերգություն), 1926]: