ARTUR ADAMOV (Harutyun Adamyan Sureni) / ԱՐԹՈՒՐ ԱԴԱՄՈՎ (Հարություն Ադամյան Սուրենի)

Գործունեությունը` Թատերագիր

Բնակավայրը` Ֆրանսիա

Հղումներ` en.wikipedia.org
www.litopedia.org

Թատերագիր, գրող:

Ծնվ.` 23.08.1908թ., Կիսլովոդսկ
Մահ.` 15.03.1970թ., Փարիզ:

1914-ին ծնողների հետ տեղափոխվել է Եվրոպա,
1924-ին հաստատվել է Փարիզում:
Կրթությունն ստացել է Մայնցում, Ժնևում:
1930-ական թթ. մասնակցել է ֆաշիտական խմբավորումների դեմ պայքարին:
Վիշիի կառավարության դեմ ելույթների համար նետվել է Արժելի համակենտրոնացման ճամբարը (1941):
"Պաոլո Պաոլի" (1957) պիեսում պատկերել է Առաջին համաշխարհային պատերազմին նախորդող տարիներ սոցիալ-պատմ. իրանությունը:
1946-ին հրատարակել է "Խոստովանություն" ինքնակենսագրական վիպակը:
Լինելով "աբսուրդի թատրոնի" ղեկավարներից` գրել է "Պարոդիա", "Նրխուժում" (երկուսնել` 1950), "Բոլորը բոլորի դեմ" (1951), "Ուսուցիչ Տարանը" (1952, հայ. հրտ.` "Պրոֆեսոր Տարանը", 1983), "Մարդիկ իրար վերագրում են" (1953), "Պինգ-պոնգ" (1955) պիեսները:
1957-ին անցում է կատարել դեպի սոցիալ-քաղաքական թատրոնը:
"Յոթանասունմեկի գարունը" (1961) ողբերգությունն արտացոլել է Փարիզի կոմունայի դեպքերը:
Կյանքի վերջին տարիներին համադրել է նախորդ րկու շրջանների գեղագիտ. ըմբռնումները ("Մնացուկների քաղաքականությունը", 1962, "Սրբազան Եվրոպա", 1966, "Մուտքն արգելված է", 1966, "Պարոն Չափավորը", 1968, "Չափց դուրս", 1968 ևն):
Ադամովը նաև բանաստեղծ էր, թատրոնի տեսաբան ("Աստ և Արդ", 1964), արձակագիր ("Այր և Մանուկ", 1968), թարգմանիչ (գերմաներենից, ռուսերենից):